Leven als God in Frankrijk.... bestaat dat eigenlijk?
Ja natuurlijk, anders bestaat de uitdrukking toch niet?
Zo hier en daar kom je op plekjes die bovenstaand gevoel benaderen, alleen bedenk je dan heel realistisch dat je je in Nederland of misschien zelfs Duitsland bevindt...
Toch...
We zitten aan een meer in Xonrupt-Longemer (en ja, kan niet missen, in Frankrijk!) in een ontspannend temperatuurtje met een heerlijk verkoelend windje en een prachtig uitzicht op een meer nadat we een verrukkelijke lunch hebben genoten op een terras aan hetzelfde meer...
Mochten we ons dan nog steeds afvragen of dit het leven als God in Frankrijk zou kunnen zijn, dan bevestigt het uitzicht het wel. Er zit een man voor ons, met zijn blote voeten in het gras, glaasje wijn in de hand, flesje waar de wijn waarschijnlijk uitgeschonken is naast hem en een - waarschijnlijk zeer ontspannend - boek voor hem, waar hij uit leest, zo nu en dan opkijkend en peinzend een blik over het meer uitwerpend.
De rust die de man uitstraalt werkt gewoon aanstekelijk, we blijven dan ook best een tijdje zitten op het rotsblok wat ons nog een vrije plek bood.
Op deze vrijdagmiddag denken we aan de voorbije weken in ons Heitelân, waar we voor de verandering eens als toerist hebben rondgereden, rondgefietst en rondgewandeld!
We herinneren ons de bezoekjes aan- of van deze en gene, de afspraken her en der en het drinken van koffie met appelgebak op terrasjes die gewoon open zijn op momenten dat je daar ZIN in hebt! Het kopen van een zakje schepdrop in allerlei soorten en maten bij de drogisterij is de eerste dag al raak. Evenals de laatste dag en daartussenin heb ik het kunnen weerstaan!!!
Wonend in Frankrijk zijn we er achter gekomen dat koffie met appelgebak niet zo alledaags is als in Nederland, in ieder geval niet op elk tijdstip als wíj daar zin in hebben.
Een graai in een zak drop heb ik twee keer niet kunnen onderdrukken, twee keer een pond gemengde drop gekocht en er zitten nu nog ongeveer tien dropjes in de laatste aangeschafte zak, nu, na dit getypt te hebben misschien nog acht.....
Tsja, leven als God in Frankrijk moet dan maar zonder appelgebak en drop. Maar er zijn zoveel meer lekkere dingen hier, ik noem maar twee dingen....olijven.... WOW, die zijn hier zo lekker (in ieder geval voor mij; Jappie lust ze niet graag) en verse kersen van de boer.... HMMM, goddelijk gewoon!!
De afgelopen week staat in het teken van onze terugreis naar Montel de Gelat. We hebben echt de boel de boel gelaten en zijn best nieuwsgierig hoe de zaken erbij liggen.
Thuis aangekomen is de brievenbus wel wat voller dan normaal, maar niet schrikbarend veel werk om aan te pakken. Wat dubbele dingen, een brief van de gemeente waar we al van op de hoogte zijn, twee herinneringen voor een bedrag van € 8,22 voor het bloedonderzoek voor de operatie van Jappie, die meteen bij het oud-papier kunnen, en verder wat regeldingetjes van de SAUR, de waterleiding in Frankrijk. Wat overigens wel een beetje irritant is, want men wil ons het leven makkelijker maken door een maandelijkse automatische afschrijven te laten doen. Of wij hen daartoe willen machtigen want ons leven wordt dan echt zo'n stuk makkelijker....., ware het niet dat we dit bericht elke maand krijgen, met hetzelfde verzoek, en elke maand denk ik weer...dat hébben we toch al gedaan??
Toch controleer je nog maar een keer, inloggen, kijken, controleren, niets te vinden, maar ons saldo staat op nul! Wat volgens mij betekent dat, dat er automatisch betaald wordt, aangezien wij hieraan geen aandacht besteden! Wat een gedoe en wat een werk en of dat ons leven makkelijker maakt is maar de vraag!
Een Franstalige nieuwsbrief van onze verzekeraar die we maar even aan de kant leggen en een uitnodiging voor Jappie om naar het ziekenhuis te komen voor een afspraak voor zijn "hernie" zijn liesbreuk.
Gelukkig is er ook eindelijk een Carte Vitale voor Jappie, en voor mij is er een eerste kennisgeving dat mijn aanvraag voor deze zorgverzekering in behandeling is genomen. Ik krijg wél meteen ook een sociaal nummer! Is dát even fijn!! Hmmm....
Thuis! Meteen bijna een dag in bed, koorts, buikpijn en alle aanverwante rotdingetjes die een eerste dag na de vakantie zo onwelkom zijn, maar ik geef er toch maar even aan toe.
De wasmachine draait en het weer is dusdanig mooi dat de was naar buiten kan, maar helaas zijn onze palen met waslijn ergens gedeponeerd toen de fosse sceptic werd geplaatst en ik gooi de was dan maar in de droger. Wel zo makkelijk als je je niet helemaal fit voelt!
De manden met de was staan naast de tafel waaraan ik nu zit te typen en ik moet een keuze maken. Blog verzendklaar maken en was opvouwen of mezelf wijsmaken dat er morgen nog een dag komt!
Wat denk je??? Ik neem nog een dropje....
Reactie plaatsen
Reacties