Fryslân derde week

We zitten in de camper en zijn onderweg richting het zuiden, naar huis, thuis, naar La Douce France.

Al rijdend in de omgekeerde richting als dik drie weken geleden, probeer ik mijn blog te typen met mijn laptop op schoot op de bijrijdersstoel, mijn schoot bedekt met een theedoek over mijn blote benen, want het is geen weer voor een lange broek!

Bijna 30 graden geeft de telefoon aan als we in de buurt van Pesse rijden, aan weerszijden de ramen opengedraaid omdat de airco nog wel kan als het nóg warmer wordt.

We blikken terug op de afgelopen 24 dagen, dagen in Fryslân die voorbijgevlogen zijn! Heerlijke bezoekjes aan en van de kinderen, de kleinkinderen, broers en zussen, ex-collega's met of zonder aanhang, een dag naar het Schoolplatenmuseum in Deinum met neven en nichten van Jappie's kant.

Deze laatste week waren er nog afspraken met de tandarts, de monghygiëniste, de pedicure en de orthopeed. Een andere tandarts dan de gebruikelijke vindt dat er eens wat moet gebeuren met mijn tandvlees, ze wil daar in snijden... Overbluft hoor ik het aan maar vandaag neem ik me voor dat ik daar nog maar eens goed over moet nadenken. Dat gesnij in je tandvlees? Is dát nou nodig, nee hoor. laat maar!

Ook de mondhygiëniste is een nieuwe jongedame, pas de stage afgerond hebbende, probeert zij op en met  ons haar nieuwe geleerde kunstjes uit! Op een belerend toontje krijg ik les in ragen... met kracht probeert ze een veel te dikke rager tussen mijn tanden te porren, ze duwt en trekt naar links, rechts, schuin en van boven naar beneden, wat echter bij de meeste tanden en kiezen niet lukt en wat mijn tandvlees verwondt!! JAAA, roept ze, bloedend tandvlees! Zie je wel!

Ik wordt hier achterdochtig van, ik heb nooit bloedend tandvlees... Ik vermoed een samenzwering tussen tandarts en monghygiëniste en krijg het gevoel dat men ons als melkkoe wil strikken. In Frankrijk is een enorm tekort aan tandartsen, preventieve controles zijn daar niet zo gewoon als in Nederland, je gaat naar de tandarts als je ergens last van hebt, net als bij de huisarts.

Als ik de afgelopen dagen met anderen nog eens deze ervaringen bespreek, wordt mijn vermoeden alleen maar méér bevestigd. Zouden deze tandarts en mondhygiëniste mij tijdens ons volgende verblijf in Fryslân wel weer in hun stoel zien? Honderdtachtig euro kosten deze twintig minuten in de ene stoel en vijf minuten in de andere stoel mij....!!! 

Gelukkig kom ik altijd wat tot rust in de stoel bij de pedicure, terwijl zij mijn teennagels legergroen verft, kletsen we bij over van alles en nog wat! Gelukkig kan dat wél bij háár in de stoel ;-)

We fietsen deze week door Gaasterland. Vanaf de camperplaats Mirnserheide fiets je heerlijk door bossen, landerijen, langs meren en oude stadjes en gezellige dorpjes. Terrasjes ontwaken uit de winterslaap, de koude noordooster die ons nog steeds vergezelt maakt plaats voor een wat minder koude oostenwind en het uitbundig schijnende zonnetje zet mensen aan om op de eerder genoemde terrasjes plaats te nemen. Je ziet dat mensen voorzichtig hun vest of jas uittrekken en op de  pakjesdrager van de fiets knopen. In plaats van warme chocomel en dampende glazen thee staan er glaasjes fris en biertjes op de tafeltjes waar mensen met zonnebrillen en petten op praten en lachen.

We eten een sorbet op een terras en als we afrekenen blijkt deze bijna negen euro per persoon te kosten. We beloven elkaar dat dit éénmalig is, dergelijke uitspattingen laten wij ons normaliter nooit toe verleiden! En als het nou héééérlijk is...neuhh, het is maar heel gewoontjes en ontzéttend zoet! Nee, niet weer!

We picknicken onder de vuurtoren in Lemmer en ik struikel over de grote blokken terwijl ik van onder naar boven het lijnenspel in de vuurtoren fotografeer. Elke stand biedt een ander schouwspel en terwijl de metalen constructie van het bouwwerk met de zon speelt breek ik nog net mijn enkels niet. Ik denk dat ik nog nooit zo lang in een vuurtoren naar boven heb gekeken, meestal is het andersom....

Een bezoekje aan het Woudagemaal is iets wat ik al jaren op mijn To-Do lijst heb staan. Omdat we nu niet meer in Fryslân wonen, hoort het bij onze vakantie-activiteiten. Een informatief uurtje met film en achtergrondinformatie wordt in het nieuwe gebouw naast het oude gemaal aangeboden. Als we dit alles hebben doorgelopen, gaan we in de rij staan voor de rondleiding in het prachtige oude gebouw wat nog werkt als een jonge geoliede machine. Onze gids vertelt ons dan echter dat de rondleiding helaas niet door kan gaan omdat er een huwelijksplechtigheid in het gemaal plaatsvindt en we kunnen dus niet naar binnen!!! Jammerrrr! We krijgen ons entreegeld terug, doneren een klein deel aan de vrijwilligers-pot en vertrekken dan maar weer, een teleurstelling rijker. Volgende keer beter, want Gaasterland staat zeker nog een keer op de route als we weer in Fryslân zijn. 

Vandaag is het dan tijd om via Duitsland af te zakken naar het zuiden. De laatste afspraken komen we na, we halen onze aanhanger op, Jappie zet de fietsen er boven op en we brengen de rommel die er nog in zit naar Tijnje, waar een schoonzoon het bij de stort zal dumpen. Dat is dan ook meteen het laatste spul uit de oude woning wat nog weg moest. 

We halen onze kamerplanten op die uit logeren waren bij een zus van Jappie en die zich daar prima verzorgd moeten hebben gevoeld! De laatste lidcactus halen we nog op bij een andere zus en na afscheid van iedereen te hebben genomen, rijden we richting Duitsland, luisterend naar muziek die de laatste tijd populair is in Nederland. We hebben in Frankrijk ook prima muziek op de radio, maar het is leuk om de nieuwe hits van Nederland te horen

Donny en Chantal brengen ons "Schültenbrau" (hoe verzin je het) als we de grens met Duitsland passeren!

Proost en Zum Wohl!

Tot Santé!