Een week van stappen zetten!

Tsjonge jonge!! Wát een week! Er is zó veel gebeurd dat het bijna niet bij te houden is...

Herken je dat... je zit al wekenlang te wachten op verschillende acties - tanden op elkaar - ergerniswekkend gedrag van zowel Franse als Nederlandse kant en je moet het maar accepteren! Leg maar naast je neer, of nog een stukje verder - maar pak je telefoon en bél, bél en bel nóg een keer!

Je geduld wordt gewoon enorm op de proef gesteld maar ééns komt het goed! Daar heb je vertrouwen in en dat wordt beloond!

En deze week is er bijna elke dag een stap gezet, écht waar! Nou, zul je zeggen, vertel vertel!

Stap 1: De schoorsteenveger is geweest en heeft zijn certificaat van veilige schoorstenen afgegeven! Dit houdt in dat we beide houtkachels aan kunnen maken met het hout van de buurvrouw wat we voor een vriendenprijsje konden kopen! En het brandt lekker!

Volgens mij houdt het ook in dat we onze verzekering een kopie moeten sturen dat ons huis veilige schoorstenen heeft.

Stap 2: We hebben een auto gekocht! Eindelijk, geslaagd! Een Renault Kangoo, die voldoet aan ál onze eisen. Een bank achterin voor eventuele gasten die we mee kunnen nemen naar al die leuke plekken hier, of familie die we moeten ophalen van het vliegveld of station. En daarachter een laadbak die nog lang niet vol is met twee koffers... En hij heeft al winterbanden! Een blauwgekleurde rakker! Hopelijk kunnen we daar even meer vooruit! We hebben in ieder geval een nieuwe distributieriem en grote beurt bij aflevering. En dus een Frans kenteken. 

Stap 3: Winterbanden zijn hier in de Auvergne verplicht en ik heb hier best al meerdere keren  geschreven dat het voor mij een issue is! Voor Jappie niet zo... als je gewoon rustig over de weg toert, dan kan er volgens hem niet zoveel gebeuren. Op zich ben ik het daar wel mee eens, maar áls je een keer gaat glijden, dan beland je hier niet gewoon naast de weg, maar zorgt het hoogteverschil voor toch iets meer schade dan een Nederlands glijertje! Bovendien ben je niet verzekerd als je je niet houdt aan de winterbandplicht.  

En dus hebben we winterbanden onder de camper laten zetten. De oude zomerbanden kunnen er voor de zomer weer om, aldus de monteur (want dat zou hij zelf óók doen, zo zegt hij eerlijk). Deze eerlijkheid zorgt er natuurlijk voor dat we in april wéér bij deze zaak staan om voor een paar centen de banden te laten verwisselen.  Hij geeft overigens wél aan dat dan de remmerij vervangen moet worden...tsja! De camper wordt momenteel veel gebruikt, niet alleen als kampeermiddel maar óók als vervoer, zolang de auto er nog niet is.

Stap 4: De tijdelijke zorgverzekering is geregeld! Dit is een stap die we bijna met hoofdletters moeten schrijven, want MAN MAN MAN!, wat kostte dat zweetdruppels.. (en dát in deze kou!!)

Wat overigens niet betekent dat het kláár is, want het is een tijdelijke verzekering, vóórdat de Cpam hier in Frankrijk de verzekering overneemt.

Als je alle verhalen moet geloven, kan het bij de Cpam wel een jaar duren voordat het klaar is...

En dat willen wij maar graag genoeg aannemen.... We hebben - denk ik - wel honderd A4-tjes aangeleverd. We vragen ons nog steeds af wat ze met ons volledige jaaroverzicht van uitgaven moeten...en dan hebben we hen nog niet eens de afschriften van álle rekeningen gegeven. Jemig...wat gaat het hén aan wat wij in onze vakanties besteed hebben aan cola of een ijsje. En waarom moeten zij weten wat wij aan gas, water en elektra hebben uitgegeven toen wij nog in Nederland woonden?

Waarom willen ze onbedingd weten wat wij aan autokosten hebben gemaakt vorig jaar? En, om nog maar te zwijgen over de bestellingen die we online hebben gedaan en via Ideal hebben betaald....

Dan denk je dat je alles hebt ingeleverd en dan krijg je een simpel mailtje dat sommige zaken niet leesbaar zijn in kleur en of je alles even (!) in zwart-wit wilt aanleveren.....GRRRR

Wat denken ze daar nou eigenlijk...dat we op kantoor zitten, WIFI voorhanden hebben en een printer, oh en niet te vergeten een scanner en enveloppen in verschillende maten met bijbehorende postzegels??

Het is makkelijker om er maar naar toe te rijden, veertig kilometer verderop, alles te overhandigen en vragen om een bewijs van afgifte. Wel zo snel en je combineert het met de bouwmarkt. 

Alleen....dan blijkt het kantoor van de Cpam dicht te zijn die dag....een briefje op de deur vertelt ons en meerdere wachtenden dat men vandaag een rendez vous heeft, ergens op de hei..!!!

GRRRR.

Gelukkig hebben wij in de camper altijd een niettang en we nieten het hele boekwerk bij elkaar en gooien het in de brievenbus. WEG! 

Eigenlijk was dat dan Stap 5!

Stap 6: Uitschrijving uit de oude gemeente! 

Omdat eindelijk de zorgverzekering is geregeld, kunnen we ons uitschrijven uit de oude gemeente, tevens mijn oude werkplek. We nemen nu echt afscheid. We zijn nu ingezetene in Frankrijk, maar houden natuurlijk de Nederlandse nationaliteit. En It Fryske bloed blijft uiteraard  stromen.

Stap 7: Warm water!

We hebben vorig weekend de offerte van de sanitairman/loodgieter/etc bij hun kantoor door de bus gegooid. Ik heb er een nogal zielig mailtje achteraan gestuurd dat wij binnenkort uit onze vakantiewoning moeten, en in onze eigen woning gaan wonen. En daar is nog geen warm water...terwijl we natuurlijk wel graag willen douchen als we zulk stoffig werk moeten verrichten en de woning in acceptabele staat van bewoning moeten brengen...dat kost zweetdruppels en wat al niet meer....

Een telefoontje van de loodgieter! Le plombier! Hij vraagt of we thuis zijn, dan komt hij NU!!

JA, we zijn thuis! Even later komt hij voor rijden, samen met twee van zijn werknemers in nóg een bus met materiaal. Monsieur le plombier draaft, al wijzend naar leidingen, buizen en afvoeren, zo nu en dan een glimlach naar ons toe zendend, zijn personeel instruerend, door ons huis. Hier en daar moet iets extra's gebeuren en beide medewerkers knikken instemmend "Ja baas, goed baas"! Ik hoor monsieur zeggen dat we goede klanten zijn en dat het werk goed gedaan moet worden. 

Monsieur vraagt of Jacky, de elektricien, nog niet is geweest. Op mijn "Nee, hij komt in februari" zegt le plombier dat hij hem NU gaat bellen, met zijn telefoon al in de hand. Zo loopt hij, al bellend de deur uit, mij nog even toezwaaiend en roepend dat we 's avonds warm water zullen hebben...!!!

PFFF... 

En nu ben ik bezig om de badkamer te soppen, want die gaan we natuurlijk zo gauw mogelijk gebruiken nu we warm water hebben! 

Stap 8: Tijd voor ontspanning. Een wandeling rond onze eigen stek. Vandaag is het zondag en de lucht is open. De - al dagenlang - overheersende koude noordoostenwind, samen met een ondoordringbaar wolkendek heeft de zon vandaag vrije doorgang gegeven en de wind heeft zich er bij neergelegd dat het vandaag vriendelijk weer zal zijn. 

We gaan er op uit! 

Na al die enerverende dagen, waarbij nog lang niet alles is verteld, hebben we behoefte aan rust. 

We trekken de laarzen maar aan, want er ligt best een laag sneeuw en natte koude voeten hebben we niet zoveel zin in. 

Het is heerlijk om te wandelen en we genieten van onze omgeving. Er zijn veel paden en je kunt alle kanten op. Een mooie stap als eind van deze drukke week! 

Als deze dag dan ook nog wordt afgesloten met een prachtige zonsondergang, dan is deze week toch méér dan geslaagd.