Na een paar jaren gespeeld te hebben met het idee om een huis in Frankrijk te kopen, hebben we een paar maanden geleden de knoop doorgehakt! Geen vakantiewoning, maar we gaan permanent in Frankrijk wonen! De zoektocht is gestart en de voorbereidingen van ons vertrek zijn al gaande. Er zijn wat kleine stappen te zetten, maar ook enórme, die impact hebben op méér dan alleen ons tweetjes... Dan heb je het over de verkoop van je woning, pensioen aanvragen voor hem, prépensioen aanvragen voor haar, ontslag nemen, opslagruimte voor je inboedel zoeken, nadenken over de verhuizing van alle spullen, en hoe onbelangrijk het ook lijkt..... wie past er zolang op onze planten, die ik met liefde en geduld opgekweekt heb.... Nog een keer naar de tandarts, een ingelaste operatie aan het neustussenschotje (ja, dat kon ook nog mooi voordat we vertrekken), afspraken maken voor het inleveren van de leaseauto, tijdelijk adres regelen voor post- en bankzaken, zolang we nog geen woning in Frankrijk hebben. Adreswijzigingen sturen, abonnementen opzeggen, spulletjes die je niet meer nodig hebt proberen te verkopen, wat trouwens meestal uitloopt op weg géven... want wie wil die ouwe zooi nou kopen?? Je komt er achter dat de oude spulletjes van mijn overleden ouders gretig aftrek vinden bij de kinderen, terwijl onze eigen spullen belanden in dozen en zakken in de opslag, want we kunnen niks zomaar weggooien. Vooral Jappie, hij kan maar moeilijk afscheid nemen van stukken hout, tweedekans spijkers, schroeven en ander oud ijzer. De stukken hout zullen in de beide regentonnen worden opgeslagen en mee verhuisd naar het franse land!
Er kan misschien ooit nog een boomhut van getimmerd worden door kleinkids die zich op die manier bij pake en oma kunnen vermaken. Je weet het maar nooit! Maar ook ikzelf kan moeilijk iets wegdoen wat mijn hele leven al bij mij is en wat elke keer (inmiddels 12 keer) weer mee verhuist naar wéér een andere woning. Vooral mijn oude spijkerjack met herinneringen aan motortreffens die ik bezocht tijdens mijn wildere levensjaren toen ik nog jong en onbezonnen Europa door crosste op twee wielen, samen met gelijkgestemde wilde en minder wilde gasten. Maar ook de fotoalbums die ik altijd volplakte met foto's van wat dan ook. Die kan ik maar niet wegdoen, en nostalgie gebiedt me deze herinneringen op papier te bewaren in plaats van te digitaliseren. Ik moet gewoon regelmatig verhuizen, dan krijg ik alle albums weer een keer in handen, plof ik op de rand van een bed en vergeet de tijd.... herkenbaar?
Er is ook een rood met wit bedrukt blik, waar een fles champagne in opgeborgen is. Een bijzonder item van Mumm's en gekocht in de champagnekelders onder de stad Reims, ergens eind vorige eeuw. Hoe vaak ik dat blik al in de handen heb gehad, ergens neergezet met het idee om de inhoud een keer burgemeester te maken tijdens een zeer bijzonder moment. Blijkbaar is mijn leven te saai om tot een dergelijk moment te komen. Wellicht doet de kans zich voor als ik het blik met fles de volgende keer weer uit een doos tevoorschijn tover. Zou het nog te drinken zijn?
Reactie plaatsen
Reacties