Pasen!
Chocola!
De winkels staan de afgelopen weken, net zoals voor de kerst, vól met chocola in alle vormen die je maar kunt bedenken! Goedkoop is het hier niet, dus we hebben het maar lekker laten staan!
Fransen zijn gek op chocola; het zit ook zowat in de helft van de broodjes die je koopt. Ik wil nou best in alle eerlijkheid vertellen dat ook wíj zo'n broodje zo nu en dan in onze winkelkar leggen en daarvan thuis lekker eens eentje oppeuzelen.
Soms denken we een pakje krentenbroodjes gekocht te hebben, dan smaakt het toch wat verrassend zoet als de donkere stukjes weer chocola blijken te zijn. Het is oppassen geblazen dus!
Gelukkig hebben we rozijnenbroodjes in de gehuurde bakwagen liggen. De bakwagen huren we om de laatste spullen op te halen uit Fryslân, die nog opgeslagen zijn in de aanhanger van mijn broer. Deze spullen hebben we nodig om te kunnen beginnen met de werkzaamheden in tuin, kas en aan de boom in onze tuin die nodig gesnoeid moet worden. Ook onze tuinmeubelset nemen we mee, dan kunnen we buiten zitten, zodra de temperatuur en het zonnetje ons dat toestaan.
We rijden de - door ons zo geliefde - route binnendoor. Elke keer blijkt dat dit toch bijna net zo snel gaat als over de tolwegen, die duurder, maar ook langer zijn. We vinden het ook prettig om voor een pauze even te kunnen stoppen op een rustig en fraai plekje, zonder dat je van de sokken wordt gereden door anderen met haast.
Daarnaast tank je een stuk voordeliger langs deze route die voert langs aantrekkelijke landschappen, fotogenieke dorpjes en stadjes met ruïnes, vervallen of opgeknapte kasteeltjes, eeuwenoude kerkjes, straatjes met daarlangs geknotte bomen, gezellige pleintjes die omringd zijn door platanen waarvan de bladeren langzaam hun prille voorjaarskleurtje de lucht insteken en mensen met baguettes op straat. Hoe Frans kun je het hebben.... Dat vind je nergens aan de tolweg. Echt niet!
De heenweg genieten we van het prachtige weer, de blauwe luchten en de lente. Onderweg nemen een hotelletje in Troyes waarna we - nadat Jappie het ijs van de ramen heeft gekrabd - de laatste etappe naar Jelsum, waar broer en schoonzus met hun gezin wonen, door Belgie en Nederland overbruggen.
We verbazen ons over het razend tempo waarin in Flevoland het bos met windmolens groeit, tsjonge, toen we in december richting Frankrijk reden, stond dat er allemaal nog niet en nú...
Er is nogal wat over te stapelen van aanhanger naar bakwagen en ook niet álle opgeslagen spullen kunnen mee... keuzes maken! Er moeten alsnog spullen weg! Spullen, waarvan ik dacht dat die al gerecycled waren of nog ergens op de stort liggen te wachten op vernietiging.... We maken een deal, dát kan weg, dát nog niet, dát zeker, dát zeker niet! We staan even in tweestrijd of de oude kruiwagen meegaat of de oude driedelige miniset, gekocht voor bijna niks in de Estafette en die ik met veel geduld heb ge-mozaïekt...
Ze vinden beide een plekje in de bakwagen...
Na het ophalen van Fryske post slapen we in een hotel in Heerenveen, nabij Thialf. Welke beroemde schaatsers zouden er al in ons tijdelijk bed hebben geslapen?
Na het opruimen en inladen van de laatste spullen is het tijd voor de terugreis. Een stuk minder leuk in de regen, donkere lucht en met de kachel op vol.
Halverwege, in Châlons-en Champagne nemen we nog een keer een hotelletje, een superleuk als chalet ingericht maar verder nietszeggend gebouw waar een binnenhuisarchitect met liefde voor Oostenrijk of Zwitserland zich met alle energie en enthousiasme heeft mogen uitleven en dit gevoel spat er ook vanaf! Wát leuk gemaakt en supergezellig ingericht en zeker een plek die we kunnen aanbevelen.
Het wordt weer mooi weer en we rijden lekker door, op naar huis. Thuis aangekomen wordt de bakwagen uitgeladen en een blik op de kilometerteller leert ons dat we de gereserveerde kilometers exact hebben opgebruikt. Drieëntwintighonderd kilometer, met wat heen en weer rijden in Fryslân en nog wat omrijden vanwege een déviation - een omleiding in België.
Hoe raar, maar wij ondervinden ALTIJD hinder, omleidingen, lange files en andere minder leuke
rij-ervaringen in België.
Vroeger al was ik niet bijzonder gecharmeerd van het doorkruisen van dit onvermijdelijk tussen Nederland en Frankrijk liggende land en wil je niet stukken omrijden dan ben je genoodzaakt om deze beproeving te doorstaan. Wegwijzers staan soms zo vreemd of schuin geplaatst dat je nooit zeker weet of je rechtdoor of afslaan moet. Wegdek is bijna overal slechter dan elders en je mag er honderd rijden waar rijen huizen aan de weg staan....
Vooral Charleroi vind ik een drama maar ook Luik kan ik maar moeilijk aan wennen, terwijl ik daar waarschijnlijk al honderden keren ben langsgekomen.... De weg die ik daar wél ken, kent Tomtom niet, maar Google weet de weg daar ook niet, óf pas op het laatste moment... Of zou het aan mij liggen, misschien?
Vorig jaar kwamen we - juist dáár - met pech aan de snelweg te staan. Tweeënhalf uur wachten op de hulptroepen in het - door ongedierte vergeven - stukje berm, waarin je alleen maar kon zitten omdat het heel steil was... Op een jasje zittend, naar beneden glijdend, beestjes van je slaand tussen het oorverdovend langsrazend verkeer... België...België...Bélgiuhh uhh.... Het Goede Doel kon het mooi bezingen, maar laten wij het maar op Frankrijk houden!
Het vest kan uit, we zitten buiten in het zonnetje met een bak koffie in onze pas neergezette tuinstoelen en kijken tevreden naar onze tuin, waar het meeste meegebrachte spul uit Nederland al een plekje heeft gevonden. De ladders liggen er nog en de planten moeten nog een plekje vinden maar de rest is opgeruimd en deels al in gebruik!
Onze tuinkas hebben we opnieuw opgebouwd nadat het plastic door een storm van zijn geraamte was getrokken en nu ik dit weer heb kunnen herstellen, hebben we de kas opnieuw ingericht en met mijn pas opgehaalde gerei ben ik aan de slag gegaan. Ik heb gezaaid en nu is het afwachten of tomaten, radijs, diverse plantensoorten en groentes het willen oppakken.
Jappie heeft met grond en ankertjes het geheel versterkt en we hopen dat de kas de harde wind die hier soms waait kan weerstaan.
Pasen, even rust, even tijd voor de belastingaangifte en natuurlijk voor mijn blog!
Reactie plaatsen
Reacties