Kou en Stof

We zitten voor het raam en er stopt een zwarte Ford voor ons huis. In de auto zitten dochter Ingrid met man Anne en hun kinderen, die enthousiast zwaaien. Behalve Ingrid zijn ze hier nog niet eerder geweest en vast heel nieuwsgierig naar waar oma en Jappie nu wonen. 

Duizend kilometer hebben ze gisteren afgelegd vanuit Friesland en ze verblijven een weekje in een gîte in de buurt. Gezellig dichtbij en we zullen ze deze krokusvakantieweek vast vaker zien en samen wat leuke dingen doen! Daarnaast zijn er ook een paar klusjes die Jappie heeft laten liggen omdat ze voor hem alleen te zwaar zijn; boven op de zolder staan een aantal loeizware oude radiatoren, die naar beneden moeten worden gebracht. Het is ons een raadsel hoe men die dingen op de zolder heeft gekregen, de trappen op... Dit oud ijzer laten we later wel eens ophalen. 

Na de rondleiding, bijkletsen en het verorberen van een grote pan fusilli met verse groente en gehakt gaan de (klein)kinderen weer terug naar de gîte. Ik stel het schrijven van de blog maar even uit tot morgen. 

Eerder hebben we de kachels maar flink opgestookt want het is koud, ERG KOUD!! Er waait een noordooster kracht 7 en het vriest. Een wasje met werkkleding van Jappie hang ik buiten te drogen en het wappert er op los, maar als ik het later binnenhaal, kan ik de spijkerbroek rechtop zetten, deze is stijf bevroren. Zo zie je maar; de ene week zit je voor je camper te dommelen in het zonnetje en de andere week heb je aan drie lagen kleding niet genoeg en zit je je te warmen bij het vuur! Dat is de Auvergne!

Deze week hebben we schoongemaakt en spierpijn gekregen van het behangstomen in de laatste kamer waar het behang nog op zat. Allemachtig, ik heb nog nooit zulk behang verwerkt, dat moet destijds behoorlijk kwaliteitsbehang zijn geweest, het is er bijna niet af te krijgen. Het is ook de enige laag behang die erop zit en het bestaat uit drie lagen, een basislaag, een tussenlaag en een soort van afwerkingslaag die keihard is en deze combinatie laat zich niet zomaar verwijderen. Het heeft er waarschijnlijk vanaf het begin op gezeten en voelt zich er prima thuis, denk ik. 

Na de halve kamer geef ik op. Mijn armen willen niet meer omhoog en mijn  kracht is er volkomen uit! Jappie neemt het over, hij doet het laagje voor laagje, wat inhoudt dat er nu nog steeds een basislaagje op de muur zit. Dat zal zich deze week ongetwijfeld moeten overgeven aan stoom en krabber. 

Na ons maandelijks etentje met andere nederlandstaligen die in deze regio wonen, maken we nog een toertje door de omgeving omdat het aan het eind van de dag nog prachtig weer wordt. We stoppen bij Etang de Chancelade om een wandeling te maken en we genieten van de zonsondergang. Een plek waar Ingrid met het gezin vlakbij in een vakantiewoning verblijven en waar wij ook zeker vaker zullen gaan wandelen. 

We zitten te wachten op J. de elektricien. Zou hij komen?

Vorige week woensdag is hij bij ons begonnen en donderdag en vrijdag is hij lange dagen geweest maar nu is het maandag en hij is er nog niet....

Nou hebben we al veel gehoord en zelf ervaren over hoe het hier in Frankrijk kan gaan en we wachten dan ook maar even rustig even af. Al zijn gereedschap, inclusief overall ligt hier nog, klaar voor gebruik. Overal ligt gruis en stof - echt óveral - door het boren en sleuven frezen. 

J. maakt het overigens ook allemaal weer netjes dicht, zo zien we en we hebben er best vertrouwen in. 

Het gruis en puin wat er lag, nadat de boor en frees hun werk hebben gedaan, heeft Jappie in emmers naar buiten gebracht, waar we een plek hebben uitgezet om te verharden, zodat gasten met een camper of caravan daar kunnen staan. Op die plek zullen de in stukjes geslagen wc-pot en wastafels ook worden gedeponeerd. Dat zijn we dan alvast mooi kwijt. Een toplaag zal het in de loop van dit jaar afmaken.

Omdat het tot me doordringt, dat oude elementen in dit huis deels gaan verdwijnen, heb ik ze vastgelegd op foto. Overal door de woning zitten van die kleine details die de aankoop ervan interessant maakten, toen wij op woningzoektocht waren. 

In de loop van dit jaar zullen de oude ramen met enkel glas gaan verdwijnen en komen er nieuwe dubbele ramen in. Het hang- en sluitwerk van die oude ramen zal ik bewaren en gaan we gebruiken voor een kas. 

De ramen in de binnendeuren blijven, evenals de terrazzovloer. 

Op de achterwand van de insertkachel vinden we bij het schoonmaken een wapen, gegoten in het gietijzer. Ik bedoel uiteraard een soort van familiewapen! Geen schiettuig of zo!

De elektriciteit bedienen we hier met metalen knopjes, waar ik elke keer als ik een lamp aan of uitzet, met spanning afwacht of ik geen schok krijg. Het gaat nog steeds goed, maar dat we de komende weken een elektricien aan het werk hebben, is niet voor niets!

Het gaat door de kou en het stof niet allemaal heel snel, maar hadden we eerder al niet eens gezegd dat we de tijd aan onszelf hebben??

Oh...J. is er inmiddels en hij is alweer begonnen om een nieuwe laag stof, gruis en puin te fabriceren!